411

Τα χέρια σου μου προκαλούν πόνο. Δεν τα 'χω δει να μεγαλώνουν, δεν τα 'χω δει να δουλεύουν σε αυτό το μηχάνημα που κόβει πολύ. Όταν τα βγάζεις από μέσα μου, τα βλέπω υγρά να γυαλίζουν, μοιάζουν με σαλιωμένα χέρια μωρού. Μα πώς δε φοβόμαστε να γαμιόμαστε έτσι; Πώς δε φοβόμαστε μην εξαφανιστούμε; Χτες το βράδυ σε αγάπησα γιατί σε θυμήθηκα και με θυμήθηκα μαζί σου. Σε φιλάω και ντρέπομαι σαν την πρώτη φορά. Και τώρα φτάνει άκου να σου πω για άλλα πράγματα που δεν ξέρεις καθόλου. Θα' χουμε ένα κλειδί σου λέω και θα πηγαίνουμε όποτε θέλουμε, όπου θέλουμε και αρχίζω να μιλάω και μόνη μου τελευταία κι εσύ δεν ακούς αλλά δεν πειράζει γιατί ούτε εγώ ακούω και τσιμπεριώθεν δεν άκουγα. Ωχ έβγαλα την κόκκινη τουαλέτα από το μπαούλο και τη φόρεσα γιατί δεν είπες τί όμορφη που είμαι; Το αυτί μου θα ανοίξει γι' αυτό σου λέω πάμε να κάνω μια τρύπα καινούργια να την πονέσω σαν τις άλλες. Να της κρεμάσω πάνω τον πύργο της Μπελέμ. Θα φορέσω εκείνα τα δέντρα που συναντάμε από το αεροδρόμιο εώς την πλατεία εμπορίου, θα φορέσω στα χείλια μου εκείνο το χρώμα της δύσης που μου έδειχνες προχτές και παπούτσια εκείνα τα δύο καράβια, μπλε το ένα κόκκινο το άλλο. Θα μου παραγγέλνεις τα ποτά και τους καφέδες γιατί μόνη μου ποτέ δεν μπορώ να εξηγήσω τί θέλω να πιω. Δεν φταίει το ποτό. Από πάντα δεν μπορούσα να εξηγήσω τί θέλω σε κανέναν. Μόνο εγώ το ήξερα. Χτες το βράδυ έμαθες το μεγάλο μου μυστικό κι αν φύγω σε λίγο για δουλειά σε φαντάζομαι να το ψάχνεις μέσα στο σπίτι. Το πιο όμορφο συναίσθημα που έχω για τους ανθρώπους είναι να τους σέβομαι. Προϋπόθεση για να τους δώσω σημασία να με κάνουν να τους σέβομαι. Να'χουν κάτι που δεν έχω. Είμαι λίγο μόνη μου και το δέρμα μου χαλάει από την ανασφάλεια. Είμαι εξουθενωμένη από τη χαρά που έχω που κοιμόμαστε δυο μέρες τώρα με κουβέρτα. Αυτό το σπίτι μου σου είπα είναι μόνο για χειμώνα κατάλαβέ το. Το καλοκαίρι όλα χάνονται. Θέλω να βγω από τον εαυτό μου να με δω όταν σε γλείφω, όταν σου λέω οτι είμαι άρρωστα ερωτευμένη μαζί σου. Έβρεξε εκείνο το βράδυ κι έχω ακόμα έννοια εκείνον που απότομα άκουσε ό,τι του 'πα κι έδωσε πολλή σημασία τόση που την άλλη μέρα με αναποδογύρισε. Τον βλέπω τώρα να γράφει τα μέσα του εαυτού του κάθε μέρα. Δε μιλάω, περιμένω να μιλήσει εκίνος. Έτσι πρέπει να γίνεται με εκείνους που σε νοιάζουν. Να τους αφήνεις να'ρχονται όποτε εκείνοι θέλουν. Μόνο με τον έρωτα δε γίνεται έτσι. Τρέχεις και τον κυνηγάς την ώρα που κι εκείνος σε κυνηγάει. Αυτά τα στόρια δεν θα ανοίξουν ποτέ μου φαίνεται. Το σπίτι της νύχτας και του χειμώνα με ανταμοίβει με μια σκοτεινιά που ξεπερνάει κι εκείνη που ζει μέσα μου όταν περνάνε μέρες και δε μου λες οτι είμαι όμορφη. Τώρα έχω γενέθλια και είμαι περίπου 16 χρονών. Όταν ωριμάσω θα τα ξαναπούμε. Εεεεε κόσμε άνοιξε λίγο τα βρωμοπαράθυρά σου να μπω μέσα να ηρεμήσω. Έεεεε όποιος δεν ξέρει τι του γίνεται όταν δεν ξέρει τί του γίνεται είναι πολύ για κλάμματα. Εγώ ευτυχώς ξέρω οτι δεν ξέρω τί μου γίνεται. Έτσι έχω μια ελπίδα να μην ξέρω ποτέ τί θα μου γίνεται όταν ξέρω τί μου γίνεται. Σήμερα θα πιω μόνο και μόνο για να κάνω το νεφρό να το βάλει στα πόδια. Ύστερα θα'χω απλά το νεφρό στα πόδια... Απλή μετατόπιση ενός οργάνου. Σιγά το πράμα, πρώτη φορά θα 'ναι;