Άσε με να κουρνιάσω εδώ. Έμβρυο χιλιάδων εβδομάδων με λιγοστά μάτια, αόματη κι εγώ. Με αυτιά στο τέρμα όμως κι αναπνοή μεσόκοπη και εικοσιέξι δόντια μέσα στο στόμα. Μου σπας τα κόκκαλα κι άναψε μου το τσιγάρο μ'αυτό το πιστόλι. Φτιάξε της μικρής μια ζακετούλα ρε μάνα σε κανένα άλλο χρωματάκι, δεν μπορώ να το βλέπω άλλο αυτο το παιδί με τα μαύρα. Και να η γιαγιά ξεκίνησε με τα μαγικά της δάχτυλα τα πλεξίματα και τα κοψίματα και τα ραψίματα και τα μετρήματα "ελα να σε μετρήσω, ωχ να χαρώ εγώ μια πριγκήπισσα" και να σου να μου δίνει μια στον κώλο και να με τσιμπάει. Κι η ζακετούλα δεν άργησε να τελειώσει. Κι ήταν σαν μπεζ και ροζ κι ασημί και τσιμπάει το μαλλί και δεν θα τη φορέσω ρε γιαγιά κι η μαμά να φωνάζει "παλιογαϊδούρα τόσες μέρες την έπλεκε η γιαγιά, δε λυπάσαι τον κόπο της;". Κι η γιαγιά που αγαπούσε το Θρασύβουλο και του βαζε μουσικές τις νύχτες τσιμπιόταν που δεν τη φορούσα μα τσιμουδιά δεν έβγαζε. Τώρα η γιαγιά έχει πάει στο διάστημα, η μεγάλη άρκτος έγινε η γιαγιά μου κι εγώ ξέθαψα τη ζακέτα, ήταν σε κείνο το μπαούλο κάτω από το ντιβάνι που ξάπλωνε μαζί με τις φλοκάτες και την προίκα μου και δεν τη βγάζω από πάνω μου. Γιαγιά εγώ όταν πεθάνω θα γίνω η μικρή άρκτος ναι; Η μαμά έρχεται και κάνει εικαστικές παρεμβάσεις στο σπίτι όταν λείπω. Κρεμάει κάδρα, με κρεμάει. Με κρεμάει να χαμογελάω λες και δεν θα το ξαναδεί ποτέ. Η μαμά δεν ξέρει απο φωτογραφίες. Αγαπάει εκείνες που στέκομαι σα βλαμμένη και γελάω. Αχ τί γλυκιά που είσαι εδώ. Την αφήνω, τα φήνω όλα όπως τα κάνει. Νομίζει οτι μ'αρέσει. Δε μ'αρέσει μαμά αλλά μ'αρέσει να σε αφήνω να νομίζεις οτι μ'αρέσει γι αυτό δεν τα πειράζω τα κιτς πράματα που μου κουβαλάς. Όλα τα έπιπλά μου στον κύριο επιπλί να μου τα γυαλίσει. Και το παιδικό κρεβάτι με τα κάγκελα και το τόξο για πόδια στον κύριο επιπλί. Θέλω να με φιλήσεις με όλο το στόμα ανοιχτό σα να ήθελες να με καταπιείς. Να με κυλίσεις μαζί με τις μύξες μου στο ζυμάρι. Μια βδομάδα θα καθαρίζω ένα πορτοκάλι και θα με κοιτάς. Δέκα μέρες θα προσπαθώ να ανάψω ένα τσιγάρο και θα με κοιτάς. Είναι που θέλω να τα δεις όλα να λειτουργούν μέσα μου. Αν σε φιλήσω θα 'ναι αιμοδοσία. Ξελογιασμένος δεν είναι αυτός που του πήραν το λογικό. Όχι δεν είναι. Είναι αυτός που δεν έχει λόγια. Από μένα θέλω να θυμάσαι μόνο τον τρόπο που κρατάω το τσιγάρο και το πώς μετράω από μέσα μου. Αυτά μόνο. Ααα και λίγο να θυμάσαι πώς ανασαίνω όταν δε φοβάμαι. Εγώ θα μας σκέφτομαι σε ένα δωμάτιο μόνους. Θα είναι το δωμάτιο σύμπαν. Θα είμαι ξαπλωμένη πάνω σου και θα σου ψιθυρίσω σιγά-σιγά "πάω μέσα να πεθάνω λίγο και θα ξανάρθω". Όχι , όχι δεν μπορώ εδώ. Πάω εκεί που μπορώ να σου ουρλιάξω ο,τι θέλω χωρίς λάμδα. Άκου με. η πιό ωραία λέξη στον κόσμο είναι το κακάο. Άλλα εκείνο το ρήμα με -ω. Το κακάω. Θα σου δείξω τί κάνει αυτό το ρήμα. Δεν υπάρχουν λέξεις να σου πω τί σημαίνει. Πρεπει να με ακουμπάς για να δεις. Κι όταν το δεις θα το ξεχάσεις και θα με ξαναρωτάς. Πες στα μάτια σου να μου πουν ο,τι δεν θα μου λέει το στόμα σου σε παρακαλώ. Ωχ δεν μπορώ εδω μέσα. Ασφυξία ουλαλούμ.