Το τασάκι είναι τόσο γεμάτο που δε χωράει άλλο τσιγάρο. Το σβήνω κι αρχίζει να καίει τις διπλανές γόπες. Καπνίζει μόνο του και βρωμάει, κι ο κάδος είναι ένα βήμα μακρυά μου και δεν το αδειάζω. Δεν υπάρχει λόγος που το κάνω η που δεν το κάνω. Τλευταία δεν περιμένω τίποτα κι ό,τι έρχεται το αφήνω να με εισβάλει. Δεν έχω πάψει να αγαπώ τις σύνθετες λέξεις και τα παθητικά ρήματα. Ξαπλώνω ανάσκελα και βάζω το τασάκι πάνω στην κοιλιά μου. Την εχω καψει μερικες φορές που δεν βρήκα το κέντρο. Είναι παραίτηση να μην τα κάνεις όλα στην ώρα τους; Ο γιατρός είπε να μη σηκώνω βάρη, γιατί γιατρέ; τι θα πάθω; είπε να μην κρατάω το κατούρημά μου καθόλου. Γιατί γιατρέ; τι θα πάθω; είπε να μη δίνομαι ολοκληρωτικά στους ανθρώπους. Γιατί γιατρέ; τί θα πάθω; Δεν ξέρω γιατρέ, όλα εύκολα μου φαίνονται αλλά το τελευταίο; Το τελευταίο είναι δύκολο. Πώς γίνεται; Πρέπει να σου φέρω το βιβλιάριο να μου συνταγογραφήσεις άμυνες; Θα έχει το φαρμακείο; Ουφφ δεν ξέρω. Δύκολη θεραπεία μου φαίνεται. Μάλλον δεν θα την κάνω. Πλάκα έχουν οι γιατροί. Λένε πάντα "αν όλα πάνε καλά". Ξέρω τί θα γίνει αν όλα πάνε καλά ρε βλάκα. Αν δεν πάνε πες μου τι θα γίνει. Αυτό είναι που δεν ξέρω. Γιατρέ νιώθω αποστροφή για τους έντεχνους άντρες. Εϊναι εκείνοι που δεν τους φτάνει να σε γαμήσουν. Θέλουν να σε σώσουν κιόλας. Ποιός σας είπε ρε μουνιά οτι είμαι δυστυχισμένη; Ποιός σας είπε οτι ψάχνω σωτήρα; Δε μ'αρέσει να με λένε αγάπη μου. Θυμάμαι μια τεράστια μέρα που ήμουν ευτυχισμένη. Είναι μεσάνυχτα. Πόσο λατρεύω αυτή τη λέξη! Πόσο αγαπώ τις λέξεις με τέσσερις συλλαβές. Ωωωω τί ωραία θέα αυτό το δωμάτιο. Δε μοιάζει με νοσοκομείο. Ώωωωω τί ωραίο όργανο! Δε μοιάζει με νεφρό. Ώωω τί ωραία μέρα. Δε μοιάζει με Δευτέρα. Ωωωω τί όμορφη είμαι σήμερα. Δε μοιάζω με μένα. Οι άνθρωποι που προσπαθούν ν'αλλάξουν με κάνουν να γελάω. Κανείς δεν αλλάζει ποτέ. Πάω κρυφά πίσω από την πλάτη τους και γελάω χιχι. Είναι ένας δυο άνθρωποι που νιώθω να τους έχω ανάγκη μα δεν υπάρχει περίπτωση να τους το δείξω. Είναι ένας δυο εαυτοί μου που νιώθω πως θέλω να γνωρίσω μα δεν υπάρχει περίπτωση να τους πλησιάσω. Πιό πολύ... είναι ένα δυο δάχτυλα που θέλω να με σημαδέψουν μα δεν υπάρχει περίπτωση να βρουν το δέρμα μου. Γράφω γράμματα ερωτικά και τα κρεμάω στο δέντρο μου. Πηγαίνω αργότερα να δω τί έχει μείνει. Τίποτα. Τα τρώει η βροχή. Ίσως πάλι τα πουλιά να τσιμπολογάνε ερωτόλογα δεν ξέρω. Το μόνο που ξέρω είναι πως σε μερικές ώρες πρέπει να ξεμπερδέψω. Να ξεστραβωθώ. Να ξημερώσω. Γιατρέ να πιω καφέ για να μείνω ξύπνια; Δεν κάνει; Ε δε γαμιέσαι.