Για κάθε λέξη που δε σου ' χω πει υπάρχει ένας τρόπος να σε κοιτάζω. Φοβάμαι γιατί δε θέλω να αρρωστήσει η ζωή μου απο τη συχνή γρίπη "δενπειράζει". Αναρωτιέμαι πάλι για μερικά νοήματα. Ψάχνω με τα νύχια να βρω τι σημαίνει σεχρειάζομαι. Θυμάμαι πως δεν έχω ξεστομίσει ΠΟΤΕ αυτές τις δυο λέξεις μαζί. Οι άνθρωποι που ερωτεύονται τόπους μπορούν να ερωτευτούν και ανθρώπους; Μην αναρωτιέσαι μαμά γιατί τελείωσε τόσο γρήγορα η απόψυξη, οι καύλες μας εδω μέσα τα καίνε όλα. Χαίρομαι που δεν έχω ανάγκη να πάω πουθενά. Η θάλασσα και το βουνό κι οι πόλεις και τα νησιά και τ' αεροπλάνα μέσα στο σπίτι μας όλα. Σεξ το μεσημέρι κι όλοι οι άνθρωποι που τραβάνε όμορφες φωτογραφίες έχουν όμορφα μάτια κι οι δύσκολοι άνθρωποι δυσκολεύονται πιο πολύ απ' όλους. Τελευταία δυσκολεύομαι κι εγώ να ζήσω ανάμεσα στον κόσμο, άν έζησα ποτέ. Κάνουμε βόλτες και να εδώ πόνεσα, εδώ είδα έναν ποντικό, εδώ έφτυσα ένα κουκούτσι κι εδώ κατάπια ένα άλλο που δεν πρόλαβα να το φτύσω. Βάζω και βγάζω μαλλιά κι υποσχέσου μου πως δεν θα σου αρέσει ποτέ η λέξη "αυτονόητο". Είναι η πιο αυτοΑνόητη λέξη που ξέρω. Θέλω να σου ξεβιδώσω τον δεξιό ώμο να σου βιδώσω καινούργιο χωρίς μάρκα παπουτσιών επάνω. Ύστερα τον φιλάω και αρχίζει να μου μοιάζει και δε θα γινόταν αλλιώς και καλά που έχω μικρά πόδια και χωράνε μαζί με τα δικά σου στην κίτρινη λεκάνη. Η ύπαρξή σου μου αφαιρέι τη σκοτεινιά μου όπως η χλωρίνη τους λεκέδες στους τοίχους. Εξαφανίζονται αλλά αύτός που έζησε για χρόνια δίπλα στον τοίχο ξέρει πως ήταν εκεί κι ακόμη κι όταν δεν υπάρχει εξακολουθεί να τον βλέπει. Έτσι κι εγώ ξέρω τον φόβο, έχει ποτίσει μέσα μου. Πίνω τον καφέ που μου έφτιαξες πριν τέσσερις ώρες. Σκέφτομαι αστείες λέξεις αλλά δεν θα τις θυμάμαι όταν ξυπνήσεις. Μου 'ρθε τώρα να πω τί κρίμα μα δεν το λέω. Κοιτάζω τις παλιές σου φωτογραφίες και ναι είμαι σίγουρη είχες άλλα χέρια, ε πες μου για μένα άλλαξες; Πήρες καινούργια; Απο πού; Έχει και πόδια; Θέλεις να πάμε να πάρουμε για μένα; Και κείνο το βογγητό την πρώτη στιγμή που μου τον χώνεις πώς το κάνεις πάντα ίδιο και πάντα είναι διαφορετικό από τα επόμενα; Πρέπει να φύγω να τρέξω λίγο τις ώρες που θα αποχωριστούμε. Να φέρω τη νύχτα με το ζόρι να κάτσουμε σε ορθή γωνία να σκεφτούμε τί δεν έχουμε μάθει ακόμα να κάνουμε μαζί. Ευτυχώς που δε σου μοιάζω στο περπάτημα. Θα πήγαινα όπου πας...