18-2-10-11
Η μοναξιά χαρίζει τόση ομορφιά στους ανθρώπους, όσο πόνο χαρίζουν τα ψέμματα. Ο εγωισμός είναι ένα μικροσκοπικό ανθρωπάκι που ποτέ δε νιώθει σίγουρο για τον εαυτό του κι όταν έχει λίγη εξουσία στα βρωμόχερά του ξεσπαθώνει και κάνει το μάγκα. Κοιμάσαι πίσω μου κι έχεις το χέρι τεντωμένο προς το μέρος μου. Με ψάχνει ο ύπνος σου; Πάντα αγαπούσα τη Σίνδο με έναν ανώμαλο τρόπο. Τώρα μαζί σου ομαλοποιήθηκε. Δε δίνω σημασία στο χέρι σου, η κοιλιά σου μου τραβαει όλη την προσοχή. Είναι η πιο γόνιμη κοιλιά που χω καταπιεί. Έχω το πιο τεράστιο τραύμα του κόσμου στο πόδι μου αλλά δε με νοιάζει γιατί αύριο θα έχουμε δύο ελικόπτερα, ένα γαλάζιο κι ένα κόκκινο. Είσαι όλες οι χώρες του κόσμου όταν κοιμάσαι και σήμερα σε φοβήθηκα πιο λίγο απο χτες. Κάθε δευτερόλεπτο είμαι έτοιμη να γίνω γίγαντας γιατί κάθε δευτερόλεπτο είμαι έτοιμη να σε χάσω. Κοιμάσαι πίσω μου και πριν δύο ώρες σε ρουφούσα. Το σπέρμα σου θα μπορούσε να είναι το πιο ακριβό ποτό στο πιο ακριβό μπαρ του κόσμου να 'χει μια εξωτική ονομασία που να αποτελείται απο χίλιαεφτακόσσιασαρανταέξιδυοεκατομμύριαχιλιάδες γράμματα και κανείς να μην μπορεί να το προφέρει εκτός από μένα. Η αυτοπεποίθηση είναι σαν τους αναπτήρες μέσα στο σπίτι. Άλλες φορές έχεις χίλιους και δεν ξέρεις τί να τους κάνεις κι άλλες φορές ανεξήγητα ψάχνεις έστω έναν να ανάψεις ένα τσιγάρο και δεν υπάρχει κανένας. Με απωθούσαν παντοτε εκείνοι οι άνθρωποι που έχουν έναν αναπτήρα για πολύ καιρό. Είναι υποκριτές και η αλήθεια είναι γι' αυτούς σαν τη διάρροια. Σε πλένω και σε φροντίζω πιο πολύ από μένα. Νομίζω λέγεται δίνω. Νομίζω λέγεται αγάπη. Έλα σήκω από τον καναπέ. Πάμε μαζί στο κρεβάτι μας να κοιμηθούμε. Μισό λεπτό αγάπη μου. Σκοτώνω τους γότθους και τους μοθάραβες και φύγαμε...
Η μοναξιά χαρίζει τόση ομορφιά στους ανθρώπους, όσο πόνο χαρίζουν τα ψέμματα. Ο εγωισμός είναι ένα μικροσκοπικό ανθρωπάκι που ποτέ δε νιώθει σίγουρο για τον εαυτό του κι όταν έχει λίγη εξουσία στα βρωμόχερά του ξεσπαθώνει και κάνει το μάγκα. Κοιμάσαι πίσω μου κι έχεις το χέρι τεντωμένο προς το μέρος μου. Με ψάχνει ο ύπνος σου; Πάντα αγαπούσα τη Σίνδο με έναν ανώμαλο τρόπο. Τώρα μαζί σου ομαλοποιήθηκε. Δε δίνω σημασία στο χέρι σου, η κοιλιά σου μου τραβαει όλη την προσοχή. Είναι η πιο γόνιμη κοιλιά που χω καταπιεί. Έχω το πιο τεράστιο τραύμα του κόσμου στο πόδι μου αλλά δε με νοιάζει γιατί αύριο θα έχουμε δύο ελικόπτερα, ένα γαλάζιο κι ένα κόκκινο. Είσαι όλες οι χώρες του κόσμου όταν κοιμάσαι και σήμερα σε φοβήθηκα πιο λίγο απο χτες. Κάθε δευτερόλεπτο είμαι έτοιμη να γίνω γίγαντας γιατί κάθε δευτερόλεπτο είμαι έτοιμη να σε χάσω. Κοιμάσαι πίσω μου και πριν δύο ώρες σε ρουφούσα. Το σπέρμα σου θα μπορούσε να είναι το πιο ακριβό ποτό στο πιο ακριβό μπαρ του κόσμου να 'χει μια εξωτική ονομασία που να αποτελείται απο χίλιαεφτακόσσιασαρανταέξιδυοεκατομμύριαχιλιάδες γράμματα και κανείς να μην μπορεί να το προφέρει εκτός από μένα. Η αυτοπεποίθηση είναι σαν τους αναπτήρες μέσα στο σπίτι. Άλλες φορές έχεις χίλιους και δεν ξέρεις τί να τους κάνεις κι άλλες φορές ανεξήγητα ψάχνεις έστω έναν να ανάψεις ένα τσιγάρο και δεν υπάρχει κανένας. Με απωθούσαν παντοτε εκείνοι οι άνθρωποι που έχουν έναν αναπτήρα για πολύ καιρό. Είναι υποκριτές και η αλήθεια είναι γι' αυτούς σαν τη διάρροια. Σε πλένω και σε φροντίζω πιο πολύ από μένα. Νομίζω λέγεται δίνω. Νομίζω λέγεται αγάπη. Έλα σήκω από τον καναπέ. Πάμε μαζί στο κρεβάτι μας να κοιμηθούμε. Μισό λεπτό αγάπη μου. Σκοτώνω τους γότθους και τους μοθάραβες και φύγαμε...