Κυριακή: βρεγμένη λαδόκολλα, τρεις κουταλιές λάδι, κοτόπουλα, μαρούλια του μπαμπά, έν' αγγούρι με κάτι σπυριά, μάσημα-κατάποση, φουσκωμένο στομάχι το ψαρονέφρι μαύρο στα σκουπίδια οι μαμάδες υστερία παλιά και τώρα, ωραία φρύδια έχω λέει μία, αστράγαλος νααα σαν τέρας, ταινίες και άλλα τέτοια μισοκυριακάτικα, καμμένες μέρες, τηλέφωνο και φωνές από μακρυά, δε βαριέμαι να μιλήσω απλά δεν έχω τίποτα να πω. Ίσως μόνο βλακείες για να γελάω. Μέχρι και τα πιάνα πρόδωσα κανένα πιάνο ας μην το πάρει προσωπικά αυτό. Αν σκάψεις εδώ στο χώμα με γυμνά χέρια δε θα βρεις τίποτα, θα μαυρίσουν τα νύχια σου, θα τσούζουν τα χέρια σου αλλά δε θα βρεις τίποτα. Το ξέρω αλλά σκάβω.Τα νύχια ξέρω να τα καθαρίσω, το τσούξιμο το αντέχω. Αποκλείεται να είναι χειρότερο από τότε που ξεπάτωνε τα κλιπψ ο κοντός ορθοπαιδικός που είχε ξεχάσει να καθαρίσει τ' αυτιά του. Εγώ πάλι αντίθετα με 'κείνον πήγα πεντακάθαρη με τα κλιπψ μου να γυαλίζουν, και ένα πέλμα μια ομορφιά του άπλωσα την τέλεια πατούσα μου με τα νυχάκια μου βαμμένα, και το πόδι μου αποτριχωμένο και μαλακό, ήξερα οτι θα με γαμήσει στον πόνο και προετοιμάστηκα. Έβλεπα το αυτί του και λίγα γκρίζα μαλλιά, δε μ' αρέσουν τα γκρίζα και σίγουρα δεν ταιριάζουν με βρώμικα αυτιά, σφιγγόμουν, κιχ δεν έβγαλα, μου έφυγαν κάτι δάκρυα απο το έξω του ματιού, έφταιγε το κεφάλι που είχε γείρει, δεν είχαν επιφάνεια μεγάλη να κυλήσουν, έπεφταν στο softex του ορθοπαιδικού, και σκεφτόμουν μέσα στον πόνο γιατί το ορθοπαιδικός δε γράφεται με -ε, έλα έλα μου έλεγε σιγά το πράμα, να πάρω ένα ξεβουλωτικό αυτιών να σου καθαρίσω τη βρώμα μαλάκα μέσα στο αυτί βαθειά να σου πω οτι δεν είναι τίποτα. Για να αντέξω τον πόνο έβλεπα και ξανάβλεπα μια εικόνα στο κεφάλι μου εκείνον να ξεκωλοριζιάζει τα συρράματα εγώ να του καθαρίζω το αυτί με ένα μακρύ πράμα που δεν το έκανα εικόνα ακριβώς. Να τελειώσουμε, να τον πληρώσω για τις υπηρεσίες του, να με πληρώσει για τις δικές μου, να φύγω κουτσαίνοντας κι αυτός κουφαίνοντας. Δευτέρα: βρεγμένη λαδόκολλα, τρεις κουταλιές λάδι, κοτόπουλα χωρίς μαρούλια σήμερα, το ψυγείο περιέχει πάντα χαλασμένο λεμόνι μέσα μια μπανάνα το πρωί, μαλακία ο καφές αν τον αφήσεις. Κάτι κεράσια για μετά και καλύτερος καφές, φουσκωμένο στομάχι, δύο κουνούπια στα μπούτια, μπάνιο το πρωί κι ένα το βράδυ. Η λεκάνη κοιτάει απειλητικά, κατεβάζω το βρακί μου, λυγίζω τα γόνατα, κάθομαι κι έυχομαι να στείλω τα κοτόπουλα απο κει που ήρθαν, αυτό που όλοι κάνουν με περισσή ευκολία μια και δυο και τρεις για μένα είναι πόλεμος, χέσε ρε πούστη μου α ναι ξέχασα δε μιλάνε γι' αυτά οι άνθρωποι, δεν κάνει, φροντίζουν τα δέρματα, να 'ναι γυαλιστερά και μυρωδάτα, έχεις κι απο μέσα μαλάκα, κάτι κιτρινοκόκκινα και λευκά και διάφανα σιχαμένα υγρά, είσαι γεμάτος σιχαμένα ζουμιά που κάνουν κύκλους όλη μέρα κάτω από το φίνο σου δερματάκι και κάτι όργανα, γλιστερά και μαλακά που αν πέσουν κάτω κάνουν πλατς και πλαφ και πθλμπφς, και οι κοιλιακοί σου απο μέσα έχουν κάτι στριφογυριστά έντερα με σκατά, κι ο εγκέφαλός σου, εκεί να δεις ζουμί και σκατό, και μετά απ 'όλ' αυτά σε πειράζει να μας πεις οτι και το δικό σου το γκομενάκι χέζει και κατουράει και της πέφτουν σαπισμένα υπολείμματα ωαρίων επειδή χώνει ένα ταμπόν στο αλφαδιασμένα ξυρισμένο μουνί της κι απο πάνω σου κοτσάρει και την κιτσιά βρακί κι εσύ κοκορεύεσαι, εγκεφαλικά δυσκοίλιοι κάνετε φασαρία τα πρωινά και τα βράδυα, η μη παραδοχή με εξουθενώνει, πάει κι η Δευτέρα με τα κοτόπουλα, άχεστη κι άχρωμη ναι σα Δευτέρα κάπως, είμαι κουρασμένη, αλλά τουλάχιστον ξέρω οτι είμαι γεμάτη από κοτόπουλα αναμεμειγμένα με τον εσωτερικό μου κόσμο ή αλλιώς σκατά. Δεν παραμυθιάζομαι κι αυτό είναι παρήγορο, απλά αφήνω να περνάνε οι μέρες έτσι χωρίς να σκέφτομαι κάτι, βάφω τα νύχια στα χέρια και στα πόδια μπλε, φοράω δυοχιλιάδες δαχτυλίδια και φαντάσου λέει να τρέξω για εγχείρηση έτσι, κι άντε βγάζε σαν την άλλη φορά, που έβγαζα κι έβγαζα και ξέβαφα τα νύχια μου, δε φταίω, τις υπόλοιπες φορές που ήμουν αδαχτυλίδωτη με νύχια άβαφα δεν έτυχε καμιά εγχείρηση. Δε γίνεται να είμαι πάντα έτοιμη για ξάπλες και γενικές αναισθησίες. Μου αρκεί η δική μου αναισθησία κάτι βδομάδες σαν αυτές, που με απασχολούν μικρά πράγματα που τρέχουν λίγο περίπου με 4χλμ την ώρα, εγώ πάω με κάτι παραπάνω άρα προλαβαίνω μια χαρά. Μήπως αντί για τη λάμπα με τα 35 watt να ανάβω τις δύο άλλες που είναι απο 18; μήπως αντί για μπλε να έβαφα τα νύχια μου κόκκινα; μήπως αύριο να φάω από τη μεριά του μουσακά που δεν θα εχει κολοκύθια; Ξαπλώνω συχνά ανάσκελα τελευταία. Είναι μια καινούργια στάση, συγκεκριμένα το αριστερό χέρι το σηκώνω πάνω απο το κεφάλι,ακουμπάω στο εσωτερικό του μπράτσου το μάγουλό μου, το σέρνω λίγο εκείμε το κεφάλι γερμένο ελαφρά προς τα αριστερά, και το δεξί πόδι είναι λυγισμένο όχι πολύ περίπου 110 μοίρες ή μπορεί και πιο πολύ, δεν έχει σημασία, σημασία έχει οτι ξαπλώνω και με σκέφτομαι σε άλλες χώρες κι άλλες πόλεις, καμιά φορά σκέφτομαι και τα γνωστά με ρωτάω πώς άντεξα, απαντάω εε σιγά το πράμα, κάνω οτι με πιστεύω και τελικά μου λέω οτι είμαι περήφανη για μένα, κοκορεύομαι κι εγώ και φουσκώνω σα κορτιζόνη, ακουμπάω την κοιλιά μου γιατί αλλιώς δε με ξέρω, μετά το σοκ με τα κλιπψ, ξύπνησα και την κοίταζα, το μόνο που μ' ένοιαζε ήταν να μην έχει κι αυτή κλιπψ, ήθελα τα άλλα τα κανονικά ράμματα που γίνονται με το ράψιμο, τα πάω καλά με το ράψιμο, έβαζα το δάχτυλο πάνω από τη γάζα, ήταν μουδιασμένη και πονούσε η κοιλιά, δεν μπορούσα να καταλάβω αν έχει κλιπψ ή χρωματιστή κλωστή, τράβηξα τη γάζα ναααα μια αποχέτευση μέσα στα μάτια μου, λάθος γάζα χαζη, κι άλλη γάζα και ναι ευτυχώς δεν έχω κλιπψ, ευτυχία απο μέσα προς τα έξω, στο ΙΚΑ σε 7 μέρες, δεν έχει ούτε ψαλίδι, ούτε γάζες, ξαπλώνω μέσα στο απόλυτο ηλιακό φως, έχει τόση σκόνη, δεν έχει ούτε γάντια, ένα γάντι στο δεξί χέρι φοράει ο χειρουργός, κόβει με το άλλο και τραβάει με το γαντόχερο, φτάνει μέσα στον αφαλό μου, πονάνε κι οι κλωστές γαμώτο, σηκώνομαι όρθια, επιστροφή στην Κυψέλη με τα πόδια, μέσα από την ψαρίλα της Αθηνάς, με σαγιονάρες, κοιλιά κοιλιά όταν σταματήσεις να πονάς θα βρω κάτι να σε απασχολήσω πάλι, να λίγο μωβ με πράσινο, που έχει μείνει πράσινο με κίτρινο, το 'ξερα οτι θα 'ρθει αυτή η ώρα του χρώματος σκατί, τη φοβόμουνα και να που δευτεριάτικα αποφάσισε να με επιβεβαιώσει. Τί εξάντληση κι αυτή η επιβεβαίωση. Τι έξάντληση όλα.