0849
Εκείνοι που γαμιούνται με σβηστά φώτα φοβούνται να ζήσουν. Δεν ξέρω αν υπάρχει τίποτα πιό σημαντικό απο το να μπορείς να διαπεράσεις τον άνθρωπο που χύνεις με το να τον κοιτάς την ώρα που είναι ο πιο δικός σου. Το να μπορείς να ζεις κάθε μέρα με κάποιον είναι το πιό τρισφύριο πράμα που ξέρω. Τα κόκκαλά μου έσπασαν πολλά βολτ και τώρα το πόδι μου κάθεται μακρυά απο μένα, ψηλά πάνω σε κίτρινα και πράσινα μαξιλάρια. Μπορώ να το κοιτάζω ώρες να προσπαθεί να κάνει τις αυτονόητες κινήσεις που κάνουν όλα τα πόδια. Έχω μια γυριστή τομή που μοιάζει με τη σαρανταποδαρούσα που είχε η πετσέτα που σκουπίστηκα και όταν θα περνάμε σε κείνα τα μηχανήματα του αεροδρομίου θα ακούγεται μπιπ μπιπ μπιπ και θα είναι τα μέταλλα μέσα στο πόδι μου που θα ηχούν τρομοκρατικά μέσα στα αυτιά των πορτογάλων υπαλλήλων και θα μου λένε να περάσω παλι πορ φαβορ και πάσα νοβαμεντε πορ φαβόρ κι ύστερα ένα μπριγάδου και περάσαμε. Τρεις μέρες μαζί σου και αρκούν να γίνω καλά, είσαι ο ορθοπεδικός μου κι ο χειρούγος μου κι ο αναισθησιολόγος κι ακόμα πιο πολύ ο αισθησιολόγος μου, με γάμησες κι ήταν σαν ολική οστεοσύνθεση, είσαι ο αντιβιοτικότερος άνθωπος που γνωρίζω, βιάζομαι να γίνω καλά, δε με νοιάζουν οι πόνοι, θέλω να είμαι καλά για να μπορώ να ζω μαζί σου γιατί δεν αντέχω καθόλου μακρυά απο την απίθανη τρισφύρια ζωή μας. Είναι όλα τόσο ερωτικά τριγύρω μας, όλα μαρτυράνε πως αν ερωτευόμασταν λίγο παραπάνω δεν θα αντέχανε τα κόκκαλά μας. Με λούζεις, με βάζεις να κατουρήσω, μου φέρνεις εσώρουχα να διαλέξω, ρούχα, με βάζεις στο καρότσι, ξέρεις να με αγαπάς γιατί επιτέλους έμαθες να αγαπάς αυτό που είσαι, αυτό που ήσουν, έτσι γίνεται πάντα έτσι θα γίνεται. Οι μαμάδες μας που μιλάνε αμήχανα μεταξύ τους, γελάμε γελάμε πολύ που δεν αφήνουμε τις μαμάδες μας να νιώσουν συμπεθέρες, είναι εκατό κιλά αστείες αυτές οι λέξεις, η μαμά σου έτοιμη για όλα ακούραστη να μην το κλείνει ποτέ κι η δικιά μου να μου κάνει γενέθλια χτες το βράδυ, ικανή να παραστήσει χίλιους ανθρώπους έτσι για να μη νιώθω μόνη μου, να κοιμάται μαζί μου να τρέμει μην πάθω κάτι, η εγχείρηση που έκανε η μαμά ήταν πιο δύσκολη απο τη δική μου, πάνω κάτω η μαμά, πόσο πολλαπλών χρήσεων είναι οι μαμάδες, πόσο κάνουν τα πάντα τα χίλια τα εκατομμύρια. Σε δυο μήνες θα πατάνε και τα δυο μου πόδια στη γη, θα σταματήσω να πηδάω σαν κατσίκι και θα αρχίσω να σε πηδάω όλη μέρα. Σεξ μέσα στους γύψους και στα ράμματα και το πόδι ευτυχώς σηκώνεται ψηλά κι ευτυχώς μπορώ να σε τρώω, μπορείς να με τρως, μπορώ να βάφω τα νύχια μου εκείνο το αγαπημένο σου που έχουμε στη φωτογραφία με το αεροπλάνο που έρχεται και τα μισά μου δάχτυλα είναι μέσα στο κεφάλι σου. Είμαι μέσα στο κεφάλι σου, είσαι μέσα στο κεφάλι μου, μου αφήνεις πούρα μέσα στην τσαντα του φαρμακείου εκεί μαζί με το μπεταντίν και το πούλβο και τους ορούς και τα νέξιουμ και δε σου ειπα τώρα οι ενέσεις λέγονται innohep κι έχουν πιο χοντρή βελόνα, έλα λίγες έμειναν υπομονή. Υπομονή, υπομονή η πιο γαμημένη λέξη, γαμημένη κακογαμημένη λέξη, σαν αυτές τις κακογαμημένες υπάρξεις που μας εμποδίζουν να ζήσουμε. Υπομονή συστήνει ο κάθε ηλίθιος, ο κάθε μαλάκας. Η μόνη λέξη που στην πράξη είναι ένα τεράστιο βασανιστήριο, λέξη που την ακούω χρόνια τώρα, την ακούω και ξερνάω, κι όποιος τη λέει δεν ξέρει τί σημαίνει. Πες ρε μαλάκα τί σημαίνει στην πράξη αυτό. Πες κάνε μονόζυγο, πες κάνε τούμπες, κάνε εμμετό, αλλά τί πάει να πει κάνε υπομονή; Πώς γίνεται η υπομονή; Τί περιλαμβάνει; Πονάει το χέρι μου και αυτο το εμουλτζζζελ ευτυχώς κάνει τη δουλειά του αλλα τώρα που κοντέυω να γίνω σαν καχιασβίλι απο τα κόκκινα εκείνα ξαναπονάει και εμουλτζζελ με κόκκινα δεν ταιριάζει. Σιχαίνομαι τα ατυχήματα πιο πολύ γιατί, επιβεβαιώνουν εκείνα τα κλισέ που με αηδιάζουν, περί σχεδίων, επειδή κάνουν τον κόσμο να συνηδειτοποιεί τα περι θνητών κι όλες αυτές τις παπαριές. Σιχαίνομαι τα ατυχήματα που σε καθηλώνουν σε ένα κρεβάτι γιατί ο κάθε μαλάκας έχει μια ιστορία να σου πει για το δικό του ατύχημα, γιατί βαριέμαι όποιον έρχεται να με δει. Βλέπω εφιάλτες με στόματα που μου ξεσκίζουν τα ράμματα. Μόνη μου θέλω να είμαι, πάντα μόνη μου ήθελα να είμαι. Θα φάω μπιφτέκι με χόρτα τώρα. Εϊναι ορθοπεδικά αυτά τα μπιφτέκια που κάνει η μαμά και τα χόρτα είναι αντισηπτικά. Μέχρι να καταφέρω να φάω δυο κιλά arixtra θα τρώω μπιφτέκι με γεύση xeforapid και θα σουρώνω τα μακαρόνια στις τρύπες της κοιλιάς μου. Μετράω αντίστροφα να έρθεις να με πάρεις να πάμε στο σπίτι της τηλεόρασης και του βαλβέρδε. Ξέρω θα σπάνε τα νεύρα μου αλλά τουλάχιστον θα σε βλέπω να κάνεις μπάνιο κι ύστερα να βάζεις κι εσύ γάζες στην πληγή σου που είναι πολύ μολυσματική. Πρέπει να μαζέψουμε λεφτά να πάμε να την κλείσουμε και τη δικιά σου να μην κολλήσουμε κανένα μικρόβιο ντάξει; Ναι ξέρω ντάξει.
Εκείνοι που γαμιούνται με σβηστά φώτα φοβούνται να ζήσουν. Δεν ξέρω αν υπάρχει τίποτα πιό σημαντικό απο το να μπορείς να διαπεράσεις τον άνθρωπο που χύνεις με το να τον κοιτάς την ώρα που είναι ο πιο δικός σου. Το να μπορείς να ζεις κάθε μέρα με κάποιον είναι το πιό τρισφύριο πράμα που ξέρω. Τα κόκκαλά μου έσπασαν πολλά βολτ και τώρα το πόδι μου κάθεται μακρυά απο μένα, ψηλά πάνω σε κίτρινα και πράσινα μαξιλάρια. Μπορώ να το κοιτάζω ώρες να προσπαθεί να κάνει τις αυτονόητες κινήσεις που κάνουν όλα τα πόδια. Έχω μια γυριστή τομή που μοιάζει με τη σαρανταποδαρούσα που είχε η πετσέτα που σκουπίστηκα και όταν θα περνάμε σε κείνα τα μηχανήματα του αεροδρομίου θα ακούγεται μπιπ μπιπ μπιπ και θα είναι τα μέταλλα μέσα στο πόδι μου που θα ηχούν τρομοκρατικά μέσα στα αυτιά των πορτογάλων υπαλλήλων και θα μου λένε να περάσω παλι πορ φαβορ και πάσα νοβαμεντε πορ φαβόρ κι ύστερα ένα μπριγάδου και περάσαμε. Τρεις μέρες μαζί σου και αρκούν να γίνω καλά, είσαι ο ορθοπεδικός μου κι ο χειρούγος μου κι ο αναισθησιολόγος κι ακόμα πιο πολύ ο αισθησιολόγος μου, με γάμησες κι ήταν σαν ολική οστεοσύνθεση, είσαι ο αντιβιοτικότερος άνθωπος που γνωρίζω, βιάζομαι να γίνω καλά, δε με νοιάζουν οι πόνοι, θέλω να είμαι καλά για να μπορώ να ζω μαζί σου γιατί δεν αντέχω καθόλου μακρυά απο την απίθανη τρισφύρια ζωή μας. Είναι όλα τόσο ερωτικά τριγύρω μας, όλα μαρτυράνε πως αν ερωτευόμασταν λίγο παραπάνω δεν θα αντέχανε τα κόκκαλά μας. Με λούζεις, με βάζεις να κατουρήσω, μου φέρνεις εσώρουχα να διαλέξω, ρούχα, με βάζεις στο καρότσι, ξέρεις να με αγαπάς γιατί επιτέλους έμαθες να αγαπάς αυτό που είσαι, αυτό που ήσουν, έτσι γίνεται πάντα έτσι θα γίνεται. Οι μαμάδες μας που μιλάνε αμήχανα μεταξύ τους, γελάμε γελάμε πολύ που δεν αφήνουμε τις μαμάδες μας να νιώσουν συμπεθέρες, είναι εκατό κιλά αστείες αυτές οι λέξεις, η μαμά σου έτοιμη για όλα ακούραστη να μην το κλείνει ποτέ κι η δικιά μου να μου κάνει γενέθλια χτες το βράδυ, ικανή να παραστήσει χίλιους ανθρώπους έτσι για να μη νιώθω μόνη μου, να κοιμάται μαζί μου να τρέμει μην πάθω κάτι, η εγχείρηση που έκανε η μαμά ήταν πιο δύσκολη απο τη δική μου, πάνω κάτω η μαμά, πόσο πολλαπλών χρήσεων είναι οι μαμάδες, πόσο κάνουν τα πάντα τα χίλια τα εκατομμύρια. Σε δυο μήνες θα πατάνε και τα δυο μου πόδια στη γη, θα σταματήσω να πηδάω σαν κατσίκι και θα αρχίσω να σε πηδάω όλη μέρα. Σεξ μέσα στους γύψους και στα ράμματα και το πόδι ευτυχώς σηκώνεται ψηλά κι ευτυχώς μπορώ να σε τρώω, μπορείς να με τρως, μπορώ να βάφω τα νύχια μου εκείνο το αγαπημένο σου που έχουμε στη φωτογραφία με το αεροπλάνο που έρχεται και τα μισά μου δάχτυλα είναι μέσα στο κεφάλι σου. Είμαι μέσα στο κεφάλι σου, είσαι μέσα στο κεφάλι μου, μου αφήνεις πούρα μέσα στην τσαντα του φαρμακείου εκεί μαζί με το μπεταντίν και το πούλβο και τους ορούς και τα νέξιουμ και δε σου ειπα τώρα οι ενέσεις λέγονται innohep κι έχουν πιο χοντρή βελόνα, έλα λίγες έμειναν υπομονή. Υπομονή, υπομονή η πιο γαμημένη λέξη, γαμημένη κακογαμημένη λέξη, σαν αυτές τις κακογαμημένες υπάρξεις που μας εμποδίζουν να ζήσουμε. Υπομονή συστήνει ο κάθε ηλίθιος, ο κάθε μαλάκας. Η μόνη λέξη που στην πράξη είναι ένα τεράστιο βασανιστήριο, λέξη που την ακούω χρόνια τώρα, την ακούω και ξερνάω, κι όποιος τη λέει δεν ξέρει τί σημαίνει. Πες ρε μαλάκα τί σημαίνει στην πράξη αυτό. Πες κάνε μονόζυγο, πες κάνε τούμπες, κάνε εμμετό, αλλά τί πάει να πει κάνε υπομονή; Πώς γίνεται η υπομονή; Τί περιλαμβάνει; Πονάει το χέρι μου και αυτο το εμουλτζζζελ ευτυχώς κάνει τη δουλειά του αλλα τώρα που κοντέυω να γίνω σαν καχιασβίλι απο τα κόκκινα εκείνα ξαναπονάει και εμουλτζζελ με κόκκινα δεν ταιριάζει. Σιχαίνομαι τα ατυχήματα πιο πολύ γιατί, επιβεβαιώνουν εκείνα τα κλισέ που με αηδιάζουν, περί σχεδίων, επειδή κάνουν τον κόσμο να συνηδειτοποιεί τα περι θνητών κι όλες αυτές τις παπαριές. Σιχαίνομαι τα ατυχήματα που σε καθηλώνουν σε ένα κρεβάτι γιατί ο κάθε μαλάκας έχει μια ιστορία να σου πει για το δικό του ατύχημα, γιατί βαριέμαι όποιον έρχεται να με δει. Βλέπω εφιάλτες με στόματα που μου ξεσκίζουν τα ράμματα. Μόνη μου θέλω να είμαι, πάντα μόνη μου ήθελα να είμαι. Θα φάω μπιφτέκι με χόρτα τώρα. Εϊναι ορθοπεδικά αυτά τα μπιφτέκια που κάνει η μαμά και τα χόρτα είναι αντισηπτικά. Μέχρι να καταφέρω να φάω δυο κιλά arixtra θα τρώω μπιφτέκι με γεύση xeforapid και θα σουρώνω τα μακαρόνια στις τρύπες της κοιλιάς μου. Μετράω αντίστροφα να έρθεις να με πάρεις να πάμε στο σπίτι της τηλεόρασης και του βαλβέρδε. Ξέρω θα σπάνε τα νεύρα μου αλλά τουλάχιστον θα σε βλέπω να κάνεις μπάνιο κι ύστερα να βάζεις κι εσύ γάζες στην πληγή σου που είναι πολύ μολυσματική. Πρέπει να μαζέψουμε λεφτά να πάμε να την κλείσουμε και τη δικιά σου να μην κολλήσουμε κανένα μικρόβιο ντάξει; Ναι ξέρω ντάξει.