Πάντα φοβάμαι, απλά μερικές φορές φοβάμαι λιγότερο κι απλά μια μόνο φορά νόμισα πως ήρθε η ώρα να πάψω να φοβάμαι τα πάντα, και τώρα φοβάμαι πιο πολύ απο ποτέ... Θέλω να ρθει η μαγική φωνή σου που παλιά ήταν παιδική να μου πει να μη φοβάμαι τίποτα. Οι άνθρωποι λένε ιστορίες, αληθινοψεύτικες και κάποιοι άλλοι λένε ψευτοαληθινές. Εγώ προτιμώ τους πρώτους. Τα χέρια μου τρέμουν και δεν μπορώ να κοιμηθώ όταν κάποιος που αγαπάω κοιμηθεί πριν από μένα. Λές και μετά είμαι υπεύθυνη εγώ για τον ύπνο του. Έχω καπνίσει 65 τσιγάρα σε λιγότερο απο 24 ώρες κι έχω ξύσει το μπούτι μου 24 φορές σε λίγότερο απο 65 δευτερόλεπτα. Αγαπώ πάντα τους αριθμούς ανάμεσα σε γράμματα κι έιχα υποσχεθεί στον εαυτό μου να σε βαρεθεί το δυοχιλιάδεςποτέ. Σήμερα που μοιάζει σαν δυοχιλιάδεςμηδέν εγώ αναπολώ το δυοχιλιάδεςπάντα που σε πρωτοείδα. Αρχίζω και νιώθω αγκάθια στο δέρμα μου. Δεν ανησυχώ πιά. Είναι εκείνα τα γνωστά αγκάθια που φυτρώνουν όταν αρχίζω να φοβάμαι. Το κακό είναι πως ξεχνάω πως μπορώ κι εγώ να μεταμορφωθώ σε αγκαθωτό πλάσμα και τρυπιέμαι μόνη μου στην προσπάθειά μου να αγκαλιάσω το φόβο μου. Αν ξεκινούσα σήμερα να κλαίω κι αν οι βλεφαρίδες μεγάλωναν με το πότισμα των δακρύων, τώρα θα είχαν μακρύνει πιο πολύ απο τα μαλλιά μου. Ψέμματα. Νόμιζα πως θα είχα να γράψω ένα βουνό. Αποφάσισα πως πάλι δεν ξέρω να γράφω. Θέλω μόνο να σκεφτώ την πιο δύσκολη λέξη για να περιγράψω το πώς αισθάνομαι...Αααα το βρήκα. Λυπημένη...Ναι, λυπημένη μέχρι το βουνό. Και μην τολμήσει κανένα αρχίδι να με παρηγορήσει. Αύριο θα είμαι μια χαρά λυπημένη. Στο διάολο το χριστουγεννιάτικο πνέυμα. Στο διάολο οι ευχές όλου του κόσμου. Λόγια είναι οι ευχές κι εγώ τα λόγια τα μισώ. Με ονειρεύομαι μουγκή. Δεν θα ξαναμιλήσω, μπορεί να κλάψω καμιά φορά και μη σε πειράξει. Αλλά δεν πρόκειται να ξαναμιλήσω ποτέ. Θα πώ μόνο μια δύσκολη λέξη για να περιγράψω πώς αισθάνομαι. Αααα το βρήκα. Θα παίξουμε κρεμάλα....Η λέξη είναι Λ _ _ _ _ _ _ _. Είδες; έχει και λάμδα μέσα αλλά σκέτο. Ναι το βρήκες λυπημένη. Δεν σε κρεμάω. Θα κρεμάστώ εγώ σήμερα.
278
Πάντα φοβάμαι, απλά μερικές φορές φοβάμαι λιγότερο κι απλά μια μόνο φορά νόμισα πως ήρθε η ώρα να πάψω να φοβάμαι τα πάντα, και τώρα φοβάμαι πιο πολύ απο ποτέ... Θέλω να ρθει η μαγική φωνή σου που παλιά ήταν παιδική να μου πει να μη φοβάμαι τίποτα. Οι άνθρωποι λένε ιστορίες, αληθινοψεύτικες και κάποιοι άλλοι λένε ψευτοαληθινές. Εγώ προτιμώ τους πρώτους. Τα χέρια μου τρέμουν και δεν μπορώ να κοιμηθώ όταν κάποιος που αγαπάω κοιμηθεί πριν από μένα. Λές και μετά είμαι υπεύθυνη εγώ για τον ύπνο του. Έχω καπνίσει 65 τσιγάρα σε λιγότερο απο 24 ώρες κι έχω ξύσει το μπούτι μου 24 φορές σε λίγότερο απο 65 δευτερόλεπτα. Αγαπώ πάντα τους αριθμούς ανάμεσα σε γράμματα κι έιχα υποσχεθεί στον εαυτό μου να σε βαρεθεί το δυοχιλιάδεςποτέ. Σήμερα που μοιάζει σαν δυοχιλιάδεςμηδέν εγώ αναπολώ το δυοχιλιάδεςπάντα που σε πρωτοείδα. Αρχίζω και νιώθω αγκάθια στο δέρμα μου. Δεν ανησυχώ πιά. Είναι εκείνα τα γνωστά αγκάθια που φυτρώνουν όταν αρχίζω να φοβάμαι. Το κακό είναι πως ξεχνάω πως μπορώ κι εγώ να μεταμορφωθώ σε αγκαθωτό πλάσμα και τρυπιέμαι μόνη μου στην προσπάθειά μου να αγκαλιάσω το φόβο μου. Αν ξεκινούσα σήμερα να κλαίω κι αν οι βλεφαρίδες μεγάλωναν με το πότισμα των δακρύων, τώρα θα είχαν μακρύνει πιο πολύ απο τα μαλλιά μου. Ψέμματα. Νόμιζα πως θα είχα να γράψω ένα βουνό. Αποφάσισα πως πάλι δεν ξέρω να γράφω. Θέλω μόνο να σκεφτώ την πιο δύσκολη λέξη για να περιγράψω το πώς αισθάνομαι...Αααα το βρήκα. Λυπημένη...Ναι, λυπημένη μέχρι το βουνό. Και μην τολμήσει κανένα αρχίδι να με παρηγορήσει. Αύριο θα είμαι μια χαρά λυπημένη. Στο διάολο το χριστουγεννιάτικο πνέυμα. Στο διάολο οι ευχές όλου του κόσμου. Λόγια είναι οι ευχές κι εγώ τα λόγια τα μισώ. Με ονειρεύομαι μουγκή. Δεν θα ξαναμιλήσω, μπορεί να κλάψω καμιά φορά και μη σε πειράξει. Αλλά δεν πρόκειται να ξαναμιλήσω ποτέ. Θα πώ μόνο μια δύσκολη λέξη για να περιγράψω πώς αισθάνομαι. Αααα το βρήκα. Θα παίξουμε κρεμάλα....Η λέξη είναι Λ _ _ _ _ _ _ _. Είδες; έχει και λάμδα μέσα αλλά σκέτο. Ναι το βρήκες λυπημένη. Δεν σε κρεμάω. Θα κρεμάστώ εγώ σήμερα.