26.4.1986-13.3.2009

ουλγαρία χωρίς σταματημό, πρώτη στάση στη Ρουμανία όπου να'ναι, όπου θέλαμε για πολύ λίγο για να ξεμουδιάσουν τα πόδια κι ο κώλος και να μουδιάσουν τα μάτια  και το στομάχι, πάντα ό,τι είναι πιό ωραίο απ' όσο αντέχω, το καταλαβαίνω με το στομάχι, κι ό,τι πιό άσχημο απ' όσο αντέχω, με το στομάχι κι αυτό αλλά ανάποδα, είναι οι στιγμές που το στομάχι μεταναστεύει μαζί με ό,τι μάζεψε μέσα, όχι δε θα πω τέτοια τώρα κανένας λόγος δεν υπάρχει να πω τέτοια. Άλλα θα πω, στομαχικά πάλι όμως καλά στομαχικά. Τα μάτια μου γεμίζουν με ότι αγαπάω χρόνια τώρα, γκρί ουρανούς και κομμουνιστικά μεγάλα κτίρια, μισοεργοστάσια και ολοεργοστάσια, δέντρα σακατεμένα, παγωμένα, άσπρα χιόνια και μαύρα στις γωνίες, βουνά ρουμάνικα, στέγες και σωλήνες και χωράφια, τεράστια ουκρανικά χωράφια άδεια και ξερά, τα καλοκαίρια ποτέ δεν ταξιδεύω, σε παρακαλούσα να πάμε να φάμε ραδιενέργεια, σου είπα αν δεν πάμε θα πάθω ραδιενέργεια, θα τρώω κάθε μέρα ραδιενέργεια, πονούσα κάποτε πολύ όποτε ήθελα να με πηδήξεις, πονούσα αλλά κιχ δεν έλεγα, το καταλάβαινες, άλλαζε η φάτσα μου, ήθελες να σταματήσουμε εγώ όχι, αλήθεια δεν ήθελα, προσπαθούσα να μη δείξω τίποτα αλλά δεν τα κατάφερνα ποτέ, πάντα κατέληγα να κλαίω από τα νεύρα μου κι απ' τις κάβλες που έμειναν εκεί πάνω και γύρω μου, κολλούσαν στα παλιά σου τζάμια που έβλεπαν εκείνο το πάρκο στα υπερδυτικά της ΑΘήνας κοντά στην καριόλα την κτηνίατρο, τα σημεία μου όλα εκείνα που σε όλα τα άλλα κορίτσια λειτουργούν σωστά, είναι κάπως σαν τον αντιδραστήρα 4 ασταθή κι αυτά, συσσωρεύουν ενέργεια, υπερθερμαίνονται και μπουμ, τα δέντρα όλα είναι φουντωμένα τέτοια εποχή και κρύβουν τα μίζερα φώτα στις κουζίνες των πολυκατοικιών άρα κι εγώ γιατί να ταξιδέψω ε; το μεγαλύτερο μέρος του δρόμου είναι χάλια χωρίς διάζωμα στη μέση καιη απόχρωση που κυρίως συναντάς είναι εκείνο το λασπύ μαζί με το μιζερύ που σου αλλάζει το χρώμα στα μάτια, πες και πες, μ' αγαπούσες πολύ και σ' έπεισα, η Ουκρανία αποζημιώνει, κι η διαδρομή ναι, αλλά πιό πολύ η Ουκρανία, και κοίτα τώρα ραδιενεργό μελλόδραμα,δεν είναι οτι μ' αγαπούσες ακριβώς αλλά οτι εγώ σου έδινα τόση αγάπη, έλα πες 4 χρόνια πήρες τόση αγάπη όση δεν παίρνουν οι άνθρωποι σε 8 ζωές, ε το μόνο που ήθελα ήταν αυτό το ραδιενεργό ταξίδι, και σιγά τη ραδιενέργεια, το πόσο θελόμασταν ήταν πολύ περισσότερο ραδιενεργό όπως αποδείχτηκε, το Πρρρίπιαττ δεν ήταν τίποτα μπροστά στο δυτικό σου σπίτι, εκεί που είχες κόψει την κουρτίνα του μπάνιου είκοσι πόντους πάνω από τη μπανιέρα και τα νερά έτρεχαν έξω, ναι και τα αίματα, δεν έχεις παράπονο πολύ  αίμα άφησα κι εκεί, κι όταν δεν άφηνα αίμα, εσύ με φόρτωνες με πολύ περισσότερα μπεκερέλ απ' όσα αντέχει ο  ανθρώπινος οργανισμός κι όσο κι αν συμφωνήσαμε οτι ο δικός μου δεν είναι κι ο πιό ανθρώπινος που υπάρχει, ακόμη κι εγώ μολύνθηκα, τόσο που στο τέλος έχυνα αλισίβα κι εγώ και δεν πάνε να γαμηθούν οι πόνοι, πονούσα και ξεκαρδιζόμουν στα γέλια μετά, κι εσύ πήρες τηλέφωνο να παραγγείλεις μια πίτσα με φιλαδέλφεια μέσα, ήταν το πείραμα της φιλαδέλφειας αυτό με τεστ αντοχής τσερνόμπιλ, κι η φωνή σου ήταν τόσο λεπτή τότε και γλυκειά, ραδιενεργά γλυκειά, όλα μια ραδιενεργή ευτυχία ήταν τότε, εγώ ώς γνήσια αντιδραστηριακή είχα απασφαλισμένες όλες τις ράβδους ελέγχου κι αυτά όπως ξέρουμε τα πράματα δημιουργούν ανεπανόρθωτες εκρήξεις, δε θα μπορούσες να μου αρνηθείς το ταξίδι, ήμουν η γυναίκα σου, με είχες παντρευτεί με' κείνο τον άρρωστο γάμο, δε σε κατηγορώ δεν είχες άλλο τρόπο, δε μου αρνήθηκες τίποτα ποτέ, μέσα στο χειμώνα η τσιμεντένια τεράστια πινακίδα της πόλης μας καλωσόρισε, 1970 έγραφε, δε ζούσαμε το 1970, ζούσαμε το 1986 όμως κι ευτυχώς οι γονείς μου δεν ήταν από κείνους τους υστερικούς που τρέχανε μέσα στα μπακαλοσουπερμάρκετσς  να μαζέψουν γάλατα, ανησυχούσαν κι αυτοί λίγο αλλά δεν έκαναν υστερίeς το 86, Κρατούσαν την όρεξή τους για μετά ή μπορεί μέσα τους να ήξεραν οτι το δεύτερο παιδί  τους είναι ένας ολόκληρος αντιδραστήρας κι έτσι γιατί να φοβηθούν έναν άλλο που βρίσκεται 1780 χιλιόμετρα μακρυά όταν είχαν έναν μέσα στο σπίτι. Και να που δεν άργησε να γίνει το πυρηνικό και στο σπίτι μας εκεί κοντά στο 1996 ναι δέκα χρόνια μετά εξερράγη άλλος ένας αντιδραστήρας στα δυτικά της θεσσαλονίκης αλλά δε μόλυνε κανέναν αυτή η έκρηξη εκτός απο μένα και το μπαμπά και τη μαμά, κι άλλα δέκα πιο μετά περίπου να μια έκρηξη και στο σπίτι σου και μετά στο σπίτι μου πάλι κι από τότε τόσες πολλές εκρήξεις, τόσα τεστ αντοχής, ε μπορεί πια να βγει αξιόπιστο συμπέρασμα. Όταν ο αντιδραστήρας είναι κλειστός δεν υπάρχει παροχή ενέργειας ό,τι κι αν κάνεις. Τέλος ναι;

Ορίστε αν δεν πιστεύεις