152022



χω κάτι σαν εσωτερική ασφυξία, βλέπω ταινίες σε κομμουνιστικές γλώσσες που μεγαλώνουν την ασφυξία μου, πρέπει ν' αρχίσω να καταπίνω πάλι μικρά στρογγυλά πράματα, γαμημένες μικρές οικογενειακές φάρμες, το γάλα χάλασε ενώ δεν έπρεπε και δεν ξέρω αν έχει χειρότερο από το να ξυπνάς την Κυριακή και να μην έχει γάλα. Όχι δεν έχει. Προσπαθώ να προφέρω κομμουνιστικές λέξεις, δυσκολεύομαι, η ταινία δεν έχει υπότιτλους, κοιτάζω δυο φορές πιό προσεκτικά να αναγνωρίσω από τα βλέμματα τί λένε, τί λένε τί να λένε, επαναλαμβάνω λέξεις κι εγώ, μερικές τις πετυχαίνω, έχω έναν καφέ όλη μέρα δίπλα μου κι εγώ, μπαμπά χρόνια πολλά γιατί θέλεις να πας στον Άρη; Πώς θα έχεις ντοματούλες στον Άρη μπαμπά; Κοτούλες; καζαντζίδη; Τίποτα δε θα έχεις μπαμπά στον Άρη, κάτσε εδώ στη γή να κάνουμε γενέθλια και να έρχομαι κι εγώ να τραγουδάω πράγματα που εσύ αγαπάς κι εγώ βαριέμαι. Έτσι κι αλλιώς και που είσαι εδώ δεν είσαι και τόσο στη γή, αλήθεια στον Άρη έχει δυο φεγγάρια; ναι σιγά μην έχει, αλλά και να έχει σιγά το πράμα. Ξέρω πως μπορώ να σε πείσω για ο,τι θέλω, να σου μιλήσω για τη Δανία και πριν καν τελειώσω να είσαι πιό έτοιμος κι απο ' μένα μπαμπά, όπως χτες που έλεγες να τα πουλήσουμε όλα και να πάμε, τι παιδάκι που είσαι, κι ύστερα αν την επόμενη σου πω μια μικρή μαλακία για την Αγγλία θα είσαι έτοιμος και για 'κει κι αν στο τέλος σου πω οτι μαλακίες είναι όλα ας μείνω εδώ, θα πεις ναι ναι πόσο μαλακίες, δεν αξίζει, μείνε εδω, έχουμε ντοματούλες και κοτούλες, ναι και καζαντζίδη ξέρω. Ένα μικρό σημείο στη μύτη μου ξεφλούδισε, ο ήλιος έκανε τη σκατοδουλειά του μια χαρά όπως πάντα κάνει, έτσι κι αλλιώς για έναν λόγο μόνο τον αγαπούσα, γιατί όταν στρέφεις το πρόσωπό σου προς αυτόν με κλειστά μάτια βλέπεις σχέδια και πίστευα πως αυτό είναι ένα τρομερό μαγικό φαινόμενο που κανένας δεν έχει καταφέρει να εξηγήσει αλλά σκατά κι αρχίδια, είναι κι αυτό κάτι που εξηγείται όπως όλα που μ' αρέσουν,  και κοίτα να δεις που τελικά είναι πιό ωραία όλα όταν εξηγούνται γιατί  έρχονται πιό κοντά σου κι είναι ωραίο να είναι κοντά σου ό,τι σ' αρέσει. Τσούζει η παλάμη μου, κι αν αφήσω τα νύχια μου να μεγαλώσουν θα είναι πιο ωραία; θα ξύνουν καλύτερα τα βουναλάκια που μου αφήνουν κάθε μέρα τα κουνούπια πάνω σε όλα τα δύσκολα σημεία; το κάνουν επίτηδες, ποτέ δε σε τσιμπάνε σε μεγάλη ευκολόξυστη επιφάνεια, πάντα διαλέγουν ένα σημείο γαμημένο, ανάμεσα στα δάχτυλα,, στον αστράγαλο, στον αγκώνα, στο γόνατο κι όπου υπάρχει κόκκαλο, δεν τους αρκεί το αίμα, θέλουν και να κοροϊδέψουν τα γαμήδια, και γελάνε δυνατά όταν σε βλέπουν να βασανίζεσαι κι ακούς το γέλιο τους μέσα στο αυτί σου βζζζζ βζζζζζζζ, πόσο κόμπλεξ κουβαλάει κι η φύση τελικά. Ο ιούνιος αν εξαιρέσεις μερικές μέρες που γαμήθηκαν ήταν καλός με αέρα και μερικές βροχές και τώρα έρχεται ο άλλος ο επόμενος ο σιχαμένος ο ιούλιος που λέγεται η καρδιά του καλοκαιριού, αρχίζουν κι άλλες απορίες έτσι, γιατί η έκφραση αυτή σημαίνει στο πλήρες κέντρο ενώ η καρδιά δε βρίσκεται στο κέντρο; μπορεί κάποτε να νόμιζαν οι άνθρωποι πως η καρδιά βρίσκεται στο κέντρο αλλά όχι, στο κέντρο βρίσκεται το στόμα και το μουνί κι ο πούτσος  και η σπονδυλική στήλη κι ο αφαλός κι η μύτη και σίγουρα κι άλλα που δε γνωρίζω αλλά η καρδιά όχι, όμως ποτέ δε θα χρησιμοποιούσε η σαχλοπότητα μία απ' αυτές τις λέξεις, δεν ξέρω γιατί αλλά σίγουρα δε θα το έκανε. Σάπια Κυριακή, ούτε δύο ταινίες δεν είδα, ούτε κοτόπουλο έφαγα, ούτε μιά βόλτα, πάλι καλά που έβαλα πλυντήριο και άπλωσα τα ρούχα και φυσάει.