Περίπου πονοκέφαλος από παιδάκια, δε θέλω παιδάκια, το σπίτι δεν ταιριάζει με παιδάκια ,πήγαινα με 5.8 χιλιόματρα την ώρα, το βράδυ το πόδι καραβογκούσε το γλυκό μου, αναγκάστηκα να ξαπλώσω ανάσκελα ανάσκελα, ανάσκελα, χάιδευα την κοιλιά μου, το πιο απαλό δέρμα του κόσμου το έχει η κοιλιά μου, έβαζα το χέρι μου ψηλά στο στομάχι το άφηνα να κάνει τσουλήθρα μέχρι πιο κάτω, με πήρε ο ύπνος, το πρωί περδίκι το πόδι. Το μικρό σκουλήκι κρύφτηκε πίσω από τη ντουλάπα, θα το βρω μια μέσα μέσα σε ένα σουτιέν, θα τρομάξω λίγο μετά θα το ξεπεράσω. Το παρόν είναι λίγο βαρετό, τα λεφτά ωραία, η πρόσοψη στην pastelaria carmo θα πέσει αν δεν την φτιάξουν. Κάθε μέρα που περνάω απο το Largo do carmo πίνω καφέ, μερικές φορές μου τον κερνάνε, κι εγώ αντι για λεφτά τους πηγαίνω στόκο, γύψο, τσιμέντο ταχείας, έτοιμο σοβά και ρητίνες και αστάρια και τσιμεντοχρώματα, θα τους πάω και ξυλόστοκο για τις πόρτες. Αυτός ο ένας πολύ με κοιτάει, το ξανασκέφτομαι , όχι εγώ τον κοιτάω, όχι κι αυτός. Πάει κι έρχεται στο κεφάλι μου το παρελθόν. Οι πόλεις χρειάζονται για να σε βοηθάνε να θυμάσαι τί έκανες εκεί. Θυμάμαι τί έκανα σε όλες τις πόλεις, το πιο πολύ σεξ το είχε η θεσσαλονίκη πάντα γιατί δε βιαζόμουν να φύγω απο κει. Οι περιοχές στις πόλεις χρειάζονται για να σε βοηθάνε να θυμηθείς πώς μεγάλωσες. Οι δυτικές συνοικίες κωλοχώρια της θεσσαλονίκης, πολίχνη κωλοχώρι γαμημένο, πρωήν ΚΚΕ με καπέλα στο κεφάλι, έρχονται γρήγορα τα βράδυα, φοράω κάτι τακουνάρες νααααα, χορδές, παραγωγή ήχου, βραχνάδα και κομβία και τσιγάρα θα μας τα πει ο ωριλένιος αναλυτικότερα. Τέσσερα γουίσκια τη μέρα μας κάνει ένα την εβδομάδα. Τα μαθηματικά μου είναι τέλεια όταν μετράω ενοχές. Κάνει τόση φασαρία ο κόσμος, με κουράζει απο πάνω μέχρι κάτω. Τα βλέμματά του με εξαντλούν, πεινάω τα βράδυα, φέρε κανα φυστίκι, μπα δεν κάνει, φέρε ποπκορν, μπα δεν κάνει, φέρε γουίσκι, μπα δεν κάνει αλλα στ' αρχίδια μου, φέρε. Φέρε. Γαμημένη προστακτική είσαι ωραία. Θα την έχουν τελειώσει την pastelaria τώρα, μπορεί να μοιάζει με καινούργια, εκείνος πάντως με κοιτούσε. Φέρε γουίσκι κι άλλο. Zoloft και wellbutrin κατάπινε με νερό, κατάπινε, καταπίνετε καταθλιπτικές κουράδες, καταπίνετε όλη μέρα, κι άλλη προστακτική. Μπαμπά πλακώσου στο αντικαταθλιπτικό, μαμά εσύ στο ηρεμηστικό. Η Σ. ελπίζω να μην καταπίνει άλλο, ας φτύνει και τίποτα γιατί απο το πολύ καταπιό έσκασε και παραλίγο να κάνει μπουμ. Τί κακό να μην μπορείς να συνεννοηθείς. Γεννήστε χαζές, βγάλτε μωρά που κάνουν φασαρία, αφήστε εμάς τις άλλες να κάνουμε ησυχία. Την ησυχία την αγαπάω όσο τίποτα. Ησυχία σα κενό. Την παρακολουθώ , κουνιέμαι στο ρυθμό της, γυρίζω κυκλικά τα πόδια μου, έχω ωραίους αστραγάλους, ο ένας κάνει κρακ κρακ κρακ κρακ κρακ , μερικές φορές τα βράδυα πονάει ο γλυκός μου με γυρνάει ανάσκελα, το ανάσκελα φέρνει κοιλιά και πάει λέγοντας. Ωραία σ' έγλειψα, το καταευχαριστήθηκα, σε καταρούφηξα, σου άφησα χίλια σάλια , ευτυχώς τα χρησιμοποίησες σωστά, μου τον έβαζες μέσα στον κώλο, το κεφάλι μου είχε πάει βόλτα εκείνη την ώρα, ήθελα να το κοπανήσω πάνω στο ξύλο, τα όργανα δε συγχωρούν κανέναν, τι κάβλα το σεξ στη θεσσαλονίκη, μα δε βιάζομαι αφου, όταν σε αφήνω μόνο αυνανίζεσαι; ελπίζω να αυνανίζεσαι, ο αυνανισμός είναι ιδεολογία είπαμε μην ξαναλέμε τα ίδια. Τα καλύτερα φαγητά έχουν ψωμί μαζί, θέλω ψωμί, θέλω ψωμί, ζεστό ψωμί, πολύ, να μπουκώσω να χέζω αλεύρι, να πάθω αλευρίτιδα να πάω στο νοσοκομείο να βρίζω νοσοκόμες. Όλα με πειράζουν όλα με πειράζουν,αντίσταση σε όλα, αντίσταση στην ινσουλίνη, οστεοπόρωση, καβλωμένη κι έσταζα πάνω σου τόσο πολύ που μου φάνηκε πως είδα και το πάγκρεάς μου να πέφτει πάνω σου, τα ήπια όλα μου τα γουίσκια, είμαι καλό κορίτσι, πάντα ήμουν, μεγαλώνω τώρα, ότι αίμα πέφτει το σφουγγαρίζω, βγαίνει αίμα απ τη μύτη μου κάθε τόσο, το αφήνω να στάζει στο πάτωμα για να σφουγγαρίζω, πόσο να έχει πάει ο καφές στην pastelaria, εκείνος που τον σέρβιρε θα ξέρει, θα με κοιτούσε κιόλας. Πέρασαν μερικά χρόνια από τότε , τώρα πια δεν θα τον κοιτούσα εγώ. Δεν κοιτάω κανέναν πια. Παραλίγο να πέσω χτες μέσα στον κόσμο, είπα μια μαλακία στο μικρόφωνο, τα μπάλωσα κάπως ρε παιδί μου μη φανταστείς τίποτα τρομερό, δε θα σκοτωνόμουν αλλά μετά τραγούδησα κάτι εφφετζίδικο, πάρτε βιμπράτα ξεχάστε οτι έπεσα, χειροκροτήστε με κι όταν κατέβω για κατούρημα τρέξτε να προλάβετε να με συγχαρείτε για τα ποζεριλίκια που σας χαρίζω, για τις χορδές μου, γλείφω ωραία, κάνω τις καλύτερες πίπες κι ο κώλος μου είναι παντα καβλωμένος, συγχαρείτε με και γι'αυτά. Συγχαρείτε με που δε μ' αρέσουν τα ψέματα, που μαγειρεύω τόσο ωραία, που ξέρω να αλλάζω μηχανισμούς στα καζανάκια, θα πω ευχαριστώ σε όλα. Σκάσε κωλόγερε, πάνε πάρε χάπια, ξέρω δε φταις στ' αρχίδια μου αν φταίς, πάνε στο σουηδικό κράτος, μας έσκασες το μουνί, μην βαράς τον πάγκο, να σχολάσω γαμώ την παναγία μου να σχολάσω, κανίβαλοι παντού, κανιβαλείστε με ρε σε όλες τις δουλειές , θέλω να βγει μια καινούργια δουλειά, να είσαι μόνος σου, ολομόναχος, να μη βλέπεις άνθρωπο, απογευματινοί κανίβαλοι, βραδυνοί κανίβαλοι, οι απογευματινοί είναι γκρινιάρηδες συνταξιούχοι της εκκλησίας, δεξιομαλάκες, συντηρητικοάκαβλοι, οι βραδυνοί είναι πεινασμένοι, ταλαιπωρημένοι από γκόμενες με τσαντάκια σπορτμπίλι, ο άλλος θέλει να μου πιάσει το παπούτσι, θέλει να μου πιάσει το παπούτσι, τι να του πω, τι χάπια να του γράψω, θέλω να τους δίνω χάπια με γουίσκι, απογευματινούς και βραδυνούς, να τους εξοντώνω πριν με εξοντώσουν. Η μια δουλειά μου μαυρίζει τα χέρια, η άλλη τις σκέψεις. Στη μία δουλειά είμαι ντυμένη υδραυλικά, φοράω ποδιά, έχω μαυρισμένα και σκονισμένα χέρια και καμιά φορά και στάμπες απο λαδομπογιές και καμιά φορά μικροχτυπηματα απο ψαλίδια και καρφιά και τρυπάνια. Στην άλλη είμαι άλλη, φοράω τακούνια, φουστάνια, οι μουτζούρες από τα χέρια πάνε στα μάτια, οι κόκκινες λαδομπογιές πάνε στα χείλια, κι αντί για καφέ έχω γουίσκι στα χέρια. Υπάρχει ένα κοινό όμως. Δεν αντέχω κανέναν πουθενά. Οι κανίβαλοι είναι παντού και κάποτε τους είχα και το πρωί σε ακρυλική μορφή. Ούτε εκείνους τους άντεχα. Λοιπόν. Σήμερα ο,τι και να γίνει δεν θα πιω ντάξει;
Κανιβαλίζω κι εγώ αυτόν