Κοιτάζω έναν καθρέφτη και με βλέπω σε κομμάτια. Αντί για μύτη βλέπω ένα κομμάτι από το ασπρόμαυρο φουστάνι κι αντί για στόμα το άδειο κουτί με τα depon κι αντί για φρύδια ένα χάρτη, και παρόλο που δε φαίνομαι ολόκληρη, εκεί μέσα στα άπειρα κολλημένα χαρτάκια κι αντικείμενα είμαι πιο ολοκληρωμένη από ποτέ και είχες δίκιο με το καινούργιο φάρμακο ούτε μια κατσαρίδα δεν υπάρχει στο σπίτι. Οι πόνοι εναλλάσσονται, νεφρό, κοιλιά, γόνατο, κεφάλι, γόνατο, νεφρό, κεφάλι, κοιλιά. Κάνουν και συνδυασμούς σαν προχτές το βράδυ που ήταν κοιλιά- νεφρό και το πρωί που ξυπνησα ήταν κεφάλι- γόνατο. Αυτή τη φορά δεν μπορώ να τους δώσω σημασία. Η Ζαΐρα τρέμει στα πόδια μου κάθε που αστράφτει λες και ξέρει τί θα επακολουθήσει. Γαβγίζει απ' τη χαρά της όταν έρχεσαι και ζηλεύω που δεν ξέρω με ποιό τρόπο να δείξω κι εγώ τόση χαρά. Μήπως αν χωρούσα μέσα στο αερόστατο που κρέμεται στην κορομηλιά θα καταλάβαινες πώς νιώθω όταν σε περιμένω; Μήπως αν όταν έβραζα μακαρόνια τα έδενα όλα μεταξύ τους θα καταλάβαινες καλύτερα; Σε θέλω τόσο πολύ που στο τέλος μπορεί και να μη σε θέλω. Όπως όταν πεινάς τόσο που δεν περιγράφεται που στο τέλος νιώθεις να μην πεινάς. Καμιά φορά και μόνο η επιθυμία σου για κάποιον τελικά σου αρκεί. Τον θέλεις είτε τον έχεις είτε όχι κι αυτό σε κάνει τόσο δικό του. Κι εγώ είμαι τόσο απελπιστικά δικιά σου που θα μπορούσα να πληρώσω το πιο ακριβό εισητήριο να σε δω να στρίβεις τσιγάρο. Σου'χω πει είναι η αγαπημένη μου παράσταση. Σε πενηντατρία λεπτά θα γυρνάς το κλειδί κι εγώ φοβάμαι μη δεν προλάβω να κρεμάσω το σπίτι, μη δεν προλάβω να συμμαζέψω τη λαχτάρα μου να σε δω και ξεχειλίσει και φρακάρει η πόρτα και δεν μπορείς να μπεις. Σκέφτομαι όλους εκείνους που σε αγάπησαν πριν από μένα. Δεν μπορώ να καταλήξω αν τους αγαπώ ή αν τους μισώ. Σκέφτομαι όλους εκείνους που τυχαία σε αγγίζουν στο δρόμο και τους μισώ. Σκέφτομαι εκείνους που αγαπάς και τους αγαπώ. Σκέφτομαι όλους εκείνους που αγαπώ και θέλω ν'αγαπήσεις κι εσύ. Λατρέυω την εκ των προτέρων αγάπη. Αγαπώ κάποιον γιατί τον αγαπάς. Σ'αγαπάει κάποιος που αγαπάω γιατί σ'αγαπάω. Εκείνους που σε πλήγωσαν τους ευχαριστώ που σε προετοίμασαν για μένα. Μας χωρίζουν εννέα μήνες. Με κυοφόρησες χωρίς να το ξέρεις. Ποτέ δεν είχα ζήσει σε τόσο φως αλήθειας. Δεν τα 'χα καταφέρει πριν απο σένα. Κι όταν σε χύνω κι επανέρχομαι στην πραγματικότητα είναι σα να'χω πέσει από τον ανεμιστήρα και σπάω το κεφάλι μου να καταλάβει. Μα είμαι σίγουρη πως πάνω στον ανεμιστήρα με γάμησες. Κι ο αφυγραντήρας γεμίζει κάθε μέρα πιό πολύ νερό κι είναι σα να γεμίζει απο την υγρασία μας. Το σπίτι έχει υγρασία απο μας. Όσο μονωτικό και να βάλουμε η ζημιά γίνεται απο μέσα. Η μαμά βγάζει κάτι φωτογραφίες της κακιάς ώρας. Από τη βιασύνη της κόβει κεφάλια, χέρια. Κάνει τέχνη καμιά φορά χωρίς να το ξέρει. Άλλες φορές κάνει εκτρώματα αλλά έτσι πρέπει να'ναι οι πραγματικοί καλλιτέχνες. Του ύψους και του βάθους. Ή μόνο του βάθους. Το σίγουρο είναι πως δεν είναι μόνο του ύψους. Για τη μαμά αγάπη είναι σου σιδερώνω τα ρούχα, η μάμά ποτέ δεν εκφράζει την αγάπη με λόγια. Δεν ξέρει και δεν τη νοιάζει κι όσοι αγαπάνε μάλλον δεν ξέρουν να συλλαβίζουν αγάπες. Θα 'θελα να σβήσω ο,τι δε μ'αρέσει με μια γόμα κι ύστερα να φυσήξω τ'απομεινάρια και να τινάξω το χαρτί όπως έκανα παλιά όταν έκανα ορθογραφικό λάθος. Την ένταση και την κούραση της μαμάς, τους πόνους και την κατάθλιψη του μπαμπά. Κι ύστερα ένα φουυυυυυυ και τέλος. Ύστερα μόνο να τους βλέπω να πετάνε. Να σηκώνονται με το ελικοφόρο απο το διάδρομο κι απλά να ξέρω πως είναι εκεί μέσα και πάνε στο ωραία και στο ήσυχα και στο περνάμε καλά. Σε τριανταπέντε λεπτά θα μου λείπες λιγότερο. Είμαι χαρούμενη και μόνο που ξέρω πως το βράδυ θα'ναι πάλι δικό μας και θα σου λέω ιστορίες για τον αδερφό μου τον πιλότο, θα σου κάνω πώς μιλάει η αδερφή μου όταν είναι άρρωστη, θα κάνουμε τις γνωστές διαδρομές στο σπίτι σα να γυρίζουμε τον κόσμο. Και να σου πω..Το πρωί πώς έφυγες χωρίς να σου φτιάξω τα μαλλιά; Πόσο όμορφος θα γυρίσεις; Τρίβω όλη μέρα την κοιλιά μου να μοιάζει πιο αναγεννησιακή όταν έρθεις. Την κοκκίνησα έλα να δεις. Ωχ μείνανε εικοσιεννιά λεπτά. Πάω να μεταμορφωθώ σε "τικαλαπουπερασεγρηγοραηωρακαιηρθεςκαιθασεφιλησωεπιτελους" και να βγάλω το κλειδί από μέσα. Σήμερα θά κάνω πως δεν κοιμάμαι...
Ωχ ψέμματα, μόλις βρήκα μια κατσαρίδα...